14 mei 2022

Gisterenavond via internet 2 routes gemaakt om in Frankrijk te komen. Beiden op de Garmin gezet. Vanochtend vanwege t goede ontbijt iets later dan gewild op de fiets. Om half 9 was t 22 graden. Sinds Amerika zijn we niet meer zo huiverig van een vluchtstrook. Breed genoeg, geen troep, geen bord fietsers verboden ...we gaan erop. Kortom toch een andere route gevolgd. Via Le Perthus, net zoals 6 jaar geleden. Best wat verkeer maar geleidelijk klimmen. Het was vooral de hitte die ons parten speelden. Moeten stoppen om de zonnebrand en t zweet uit onze ogen te moeten wrijven, ondertussen 30+. Eigenlijk een ding van niks om zo de Pyreneeën over te steken. In het circus van le Perthus eerst iets gedronken en onze bidons met ijs laten vullen. En verder....nog wat klimmen en de afdaling. Prachtige vergezichten maar te druk om te stoppen.

Af en toe moesten we wel om te kijken of we nog goed zaten. De vluchtstroken werden smaller.

Op zo’n stopplek stond Robbie met zijn schoen in stukje gesmolten asfalt. Ik lachte hem hartelijk uit. Foei, hier bestaan heel veel spreekwoorden over. Ik zal zwijgen en een foto toevoegen.

Op een gegeven moment werd t 2 baans, Max. 110 km, geen vluchtstrook maar vangrail. Niet goed, maar terug kon niet. Tanden op elkaar en even door, was maar eindje hoor. Mooi stukje over voie verte naar de zee. En dan is het weer helemaal anders, wordt t een zondagsritje, zo langs de zee. Volop hotels, maar t fietst zo lekker. Nog even door. Ah, een stukje in het bos, zo,lekker, nog even door.

Bij een mooi strand wat gedronken bij een hotel maar helaas volzet. Internet aangezet. Oei. Het mooie weer en weekend speelt ons parten. Dan maar door. Een kamer geboekt in Sigean en daar naar toen. Geen leuke weg, maar we zijn er gekomen.

Het eerste wat de madam zei: is dat nu nog een tijd om een kamer te reserveren?

Toch een mooie dag, met voldoende zuurstof.

De Garmin krijgt kuren, drie strepen op t scherm en valt steeds uit ...nog eventjes volhouden.